Bali, sun & sea

7-11. Om 1 uur aangekomen in Denpasser en het eerste wat ons opviel was.. regen! Nee he!! Hier hadden we niet echt op gerekend. Het regende niet hard, maar besloten wel meteen door te rijden met een busje naar Lovina (midden in het noorden) want op het strand liggen zit er nu niet echt in. Om 5 uur daar aangekomen ma en pa een gezellig hostel uit laten kiezen, had ik vaker moeten doen, lekker makkelijk;p (ook al denk ik dat ik wel wat meer van de prijs af had gekregen.. haha).
Het strand lag op 50 meter loopafstand, fijn dichtbij. Het was echter geen mooi strand, het zand was lavazand, dus donkergrijs, net als het water…. Lovina is een echt vissersdorpje, vandaar dat je er ook niet veel toeristen en clubs vind. De reden om naar Lovina te gaan was het duiken bij Minangau Island en het zien van dolfijnen.
Nog niet aangekomen op het strand of 2 vrouwtjes probeerden al allerlei armbandjes en hun krachtige handen te verkopen die goed zouden kunnen masseren, haha.
De eerste dag in Lovina zijn we naar Centraal Lovina gegaan waar een man ons naar een duikschool bracht. Na onderhandeld te hebben hadden we voor de volgende dag 2 duiken geboekt. Zin in!!:) Die dag zijn we allerlei winkeltjes afgegaan, maar helaas niks gevonden. Na de mislukte poging van ma en mij om te gaan shoppen zijn we bij pa op het strand gaan liggen. Pfffff wat een hitte geeft die scherpe zon! Afkoelen in het zeewater zat er niet in, want het water was gewoon warm!
Pa wilde graag terug lopen langs het water naar Anturan, het vissergedeelte van Lovina. Het was leuk om langs het strand te wandelen en de zonsondergang te zien, totdat we niet meer verder konden lopen door een rotspartij en het ondertussen pikkendonker was geworden.. en nu?! Even terug lopen, een zijweggetje inlopen, en over een hek klimmen richting een donker steegje (waar de honden al flink aan het blaffen zijn), in de hoop op de doorgaande weg uit te komen. Goed idee pa!

Eenmaal aangekomen zijn we ‘s avonds een lekker sateetje gaan eten en ontmoetten we een Nederlandse man die zichzelf heeft gesetteld in Lovina. Hij vertelde ons dat een paar weken geleden, in 1.5 week tijd, 3 mensen waren overleden in Sanur toen ze gingen duiken. De dive-instructor bleek een veel te grote groep te hebben waardoor er mensen uit het oog waren verloren en het goed mis is gegaan. Hier schrokken we natuurlijk wel van… net voordat wij de volgende dag gaan duiken moet hij dit even vertellen… Dit geeft aan dat het belangrijk is de je een goede dive-instructor hebt, de organisatie betrouwbaar is en de equipement in goede staat is. We zullen het morgen zien…
Met een busje werden we de volgende ochtend opgehaald en zijn met een ander Duits stelletje naar een dorpje gereden vanwaar we de boot hadden richting het eiland. Onderweg kwamen we nog 3 crematieceremonies tegen, heel bijzonder om te zien! De dive-instructor was een aardige rustige man die alles goed uitlegde en ons goed begeleidde, is dat even een opluchting! De duiken waren heel geslaagd:) Heel veel mooie soorten verschillende vissen en zeesterren gezien en het koraal was ook heel mooi en bijzonder!:) Heerlijk om je als een vis in een groot aquarium te voelen!
Rond een uur of 6 kwamen we weer aan in Anturan, waarna we meteen voor de volgende ochtend van kwart voor 6 tot 8 hebben geregeld dat we mee konden op een vissersbootje om dolfijnen te zijn. Daarna lekker wat gegeten en gekletst met de Nederlandse inwoner van Lovina. Zo kom je nog eens heel wat te weten over Bali en hoe het volk echt in elkaar zit.. tsjee.

Hopaaa het bedje uit om dolfijnen zien, hoopten we.. na een tijdje op de boot kwamen we andere bootjes tegen, maar geen dolfijnen. Toch niet voor niks geweest he..?:( Nee! Daar was er een, en nog een, een super grote groep dolfijnen!! Ik wist niet dat die met zo velen zwommen. Wat mooi om te zien! Helaas was het een toeristische trekpleister en stormde een aantal andere vissersbootjes er meteen op af, waardoor ze natuurlijk werden afgeschrikt en zich niet meer lieten zien. In totaal hebben we toch 5 grote groepen dolfijnen gezien!!:)
Nadat we terug kwamen om 8 uur in de ochtend meteen ontbijten en om 9 uur met de bus naar Kuta om daar nog 1.5 dag van zon, zee en een heel mooi strand te genieten!:) Heerlijk weer toen we aankwamen, dus mijn ouders gingen meteen aan het strand liggen… terwijl ik in de winkeltjes naar een nieuwe bikini ging zoeken…. Gevonden!:) Daarna ook snel naar het strand en het frisse schone water in en ’s avonds met zijn 3tjes genoten van een heldere oranje zonsondergang:).
De dag erna wilde ma en ik zo vroeg mogelijk op om nog lekker bruin te bakken en de dag zoveel mogelijk te benutten, aangezien het vliegtuig al om 5 uur terug vloog. Lekker zo vroeg aan het strand liggen.. en ook nog gelachen om ma en pa op een surfplank.. hahaha. Toch moeilijker dan verwacht! Aangezien mijn verslaving voor advocadojuices zo groot is wilde ik er graag nog een halen na de voetenmassage die we hebben gehad (viel helaas een beetje tegen, Djef kan het beter;)). Pa flink gestrest want straks zouden we de vlucht nog missen. Na een ritje, bij een vreemde snuiter van een taxichauffeur, kwamen we aan op het vliegveld.. en wat bleek.. vertraging! Geen half uur, geen uur, geen anderhalf uur, geen twee uur, maar twee en een half uur! Pffffff. Nouja, beter vertraging en de vluchten halen dan hem missen.

Rond 9 uur kwamen we aan in Surabaya, helemaal gaar. Nog wat gegeten bij de warung tegenover Metropolis, die ik zo lekker vind:). Daarna met zijn 3tjes in een 2 persoonsbed in mijn miniappartementje, waar het ondertussen een sauna in was geworden.. hahahaha pa en ma zweten. Een gezellig muziekje van de moskee er bij en nog wat verhalen over kakkerlakken die hier wel eens naar binnen lopen en de gezelligheid is compleet:P.
De volgende ochtend een lekker ontbijtje voor ma- en palief gemaakt en met de taxi naar house of Sampoerna, de sigarettenfabriek. Ik was er zelf al geweest, maar is toch ook leuk voor hen om gezien te hebben. Ze vonden het heel indrukwekkend, maar ook confronterend, Je weet niet wat je ziet. Net robots die er werken, echt zielig. Je zou ze zo geld toe willen stoppen. De taxichauffeur, die overigens een aardig woordje Nederlands kon spreken omdat zijn voorouders uit Nederland kwamen, gaf onze nog een spontane stadstour met oa een bezichtiging in het 5 sterren oranje hotel. Wat een luxe! De tegenstellingen zijn echt veel te groot hier. Ze zouden de regering eens een schop onder hun kont moeten geven.
Als laatste zijn we naar een kippen- en vogelmarkt gegaan. Toch wel een van de meest trieste dingen die ik ooit heb gezien. Ma kon er bijna niet naar kijken. Honderden vogels, kippen, muizen, konijnen, katten, apen, salamanders etc opgesloten in minikooitjes waar ze letterlijk tegen elkaar gedrukt zaten. Gewoon dierenmishandeling. Echt veel te zielig. Hier zijn we dus ook niet lang gebleven en hebben snel een taxi genomen terug naar Metropolis.
Na een broodje te hebben gegeten waren zijn we nog een kleine village tegenover Metropolis ingelopen omdat ma heel wat krijt, armbandjes, kettinkjes, springtouwen en lollies mee had genomen. Het is leuk om de kindje blij te maken, met hun verlegen en verbaasde hoofden, hihi.

’s Middags om kwart voor 5 hadden ma en pa het vliegtuig terug naar huis, met nog een tussenstop in Jakarta en Kuala Lumpur. Om half 3 hebben we als afsluiter van een hele geslaagde 3 weken rondreizen geproost met.. .jawel…. een advocadojuice!!
Het waren 3 onvergetelijke weken waarin we bijzonder indrukwekkende en mooie natuur hebben gezien, beter kennis kunnen hebben maken met de cultuur (de mentaliteit is nog langzamer dan gedacht.. hihi), veel nieuwe ervaringen hebben opgedaan en hele mooie momenten met elkaar gedeeld. In een woord: Top!!! =)
Een superdikke knuffel bij het afscheid en tot over 2.5 maandje, de tijd vliegt!


Bijvullende info: onder het schrijven van dit verslag bericht gehad van ma en pa dat ze het vliegtuig in Jakarta hebben gemist omdat die van Surabaya vertraging had…. Hoe kan het ook anders hé, ongelofelijk!!! Enorm balen. Ik weet dat ze nu wel het vliegtuig hebben richting Amsterdam, dus alles is gelukkig wel goed gekomen. Het verhaal zal ik nog wel van ze horen.

Tja, een typisch voorbeeld van reizen in Indonesië!

Liefs en de warme zonnige groetjes aan jullie allemaal xxx

http://www.mijnalbum.nl/Album=KUB6WHUB